តែងសេចក្ដី (៤)
ប្រធានៈ គេថា
“រឿងរាមកេរ្ដិ៍ល្បីល្បាញ ព្រោះរឿងនេះមានលក្ខណៈជាតិនិយមយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ”។
ចូរពន្យល់ឱ្យបានក្បោះក្បាយ
និងលើកយកឧទាហរណ៍បញ្ចាក់ផង។
សេចក្ដីអធិប្បាយ
ស្នាដៃអក្សរសិល្ប៍បុរាណបែបព្រាហ្មណ៍និយម
មានច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ តែក្នុងនោះមានតែរឿងរាមកេរ្ដិ៍មួយប៉ុណ្ណោះ
ដែលប្រជាជនខ្មែរនិយមរាប់អានជាងគេរហូតបញ្ចូលក្នុងកម្មវិធីសិក្សានៃសាលាចំណេះទូទៅ
ព្រោះរឿងនេះបានបង្ហាញពីគោលចរិតជាតិសាសន៍ខ្មែរយ៉ាងច្រើន។ ហេតុនេះហើយទើបមានទស្សនៈមួយលើកឡើងថា
“រឿងរាមកេរ្ដិ៍ល្បីល្បាញព្រោះរឿងនេះមានលក្ខណៈជាតិនិយមយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ”។
តើទស្សនៈខាងលើនេះមានអត្ថន័យ
និងខ្លឹមសារយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ?
ដើម្បីងាយស្រួលដល់ការបកស្រាយ
ប្រធានខាងលើឱ្យបានក្បោះក្បាយ យើងគួរយល់ពាក្យ “ជាតិ និយម” ដែលមានន័យថា
ការបញ្ចូលនូវពណ៌សម្បុរ ឈាមជ័ររបស់ជាតិខ្មែរ ឬអ្វីៗដែលខ្មែរនិយមចូលចិត្ត។ប្រធាននេះចង់សំដៅទៅលើរឿងរាមកេរ្ដិ៍ល្បីល្បាញ
ព្រោះរឿងនេះមានលក្ខណៈឆ្លុះបញ្ចាំងពីពណ៌សម្បុរខ្មែរ
ឬអ្វីៗដែលខ្មែរនិយមចូលចិត្តយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។
បើយើងគ្រាន់តែក្រលេកមើលមួយភ្លែត
ហើយពុំបានវិភាគឱ្យបានស៊ីជម្រៅទៅលើរឿងរាមកេរ្ដិ៍ទេ
ពិតជាពុំដឹងថារឿងនេះបានបង្ហាញពីព្រលឹង និងពណ៌សម្បុររបស់ជាតិខ្មែរនោះទេ។ រឿងរាមកេរ្ដិ៍
បានលើកយកមកឆ្លុះបញ្ចាំងពីអ្វីដែលខ្មែរមានតាំងពីបុរាណរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
តួយ៉ាងការប្រកាន់របបរាជានិយម។ ព្រះបាទទសរថ ជាស្ដេចគ្រប់គ្រងនៅនគរព្ធយុធ្យា។
ព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ មានទំនៀមទម្លាប់តាំងពីបុរាណដូនតាតៗគ្នាមកថា
បុត្រច្បងត្រូវសោយរាជ្យមុនប្អូន ដើម្បីឱ្យសមស្របតាមប្រពៃណីក្សត្រ។ ដោយឡែក
ប្រពៃណីមួយទៀតគឺពិធីច្រត់ព្រះន័ង្គល ដែលមានតាំងពីបុរាណមកម្លេះ
ត្រូវបានប្រជាជនខ្មែរនិងព្រះមហាក្សត្រប្រារព្ធធ្វើជារៀងរាល់ឆ្នាំ
ក្នុងបច្ចុប្បន្ននេះ។ តួយ៉ាងក្នុងរឿងរាមកេរ្ដិ៍ ព្រះបាទជនក
បានប្រារព្ធពិធីច្រត់ព្រះន័ង្គលនៅមាត់ស្ទឹងយមុនា។ ម្យ៉ាងទៀត
យើងគោរពឪពុកម្ដាយណាស់ព្រោះគាត់ជាអ្នកមានគុណ ទោះបីគាត់មានការខុសឆ្គងយ៉ាងណា
យើងជាកូនត្រូវតែអភ័យទោសជានិច្ច។ យ៉ាងណាមិញ ព្រះរាមបានពន្យល់ព្រះលក្ស្មណ៍
មិនឱ្យសម្លាប់នាងកៃកេសី ទោះបីគាត់ជាម្ដាយចុងក៏ដោយ ក៏គាត់់មានឈ្មោះជាម្ដាយដែរ។
មួយវិញទៀតប្រជាជនខ្មែរស្ទើរតែទាំងអស់ ជឿលើការបន់ស្រន់
បួងសួងជាក់ស្ដែងបើគ្មានភ្លៀង ឬគ្មានកូន គេតែងតែបន់ស្រន់ឱ្យមានអ្នកមានបុណ្យជួយ
ជាក់ស្ដែងពេលមហេសីទាំងបីព្រះអង្គគ្មានបុត្រ ព្រះបាទទសរថ រៀបចំពិធីសុំបុត្រហើយព្រះអង្គបានសម្រេចដូចបំណងមែន។
ទន្ទឹមគ្នានេះដែរប្រជាជនខ្មែរឆ្លងកាត់សង្គ្រាមជាច្រើនលើកច្រើនសារ
ជាហេតុធ្វើឱ្យរាស្រ្តខ្មែរគោរពពាក្យសច្ចៈ ហើយចងក្រងជាសុភាសិតថា “មនុស្សយកសម្ដី
ដំរីយកភ្លុក” ពាក្យសច្ចៈនេះបានស្ថិតស្ថេរគង់វង្ស នៅក្នុងស្រទាប់ប្រជាជនខ្មែរ
ដែលរស់នៅតំបន់ភ្នំសព្វថ្ងៃ។ ចំណែករឿងរាមកេរ្ដិ៍ក៏បានលើកយកមកបង្ហាញផងដែរអំពីពាក្យសច្ចៈ
តួយ៉ាងព្រះរាម។ ព្រះរាមសុខចិត្ត ទៅរស់នៅក្នុងព្រៃដប់បួនឆ្នាំ
ដើម្បីគោរពពាក្យសច្ចៈរបស់ព្រះបាទទសរថ ដែលបានសន្យាជាមួយនាងកៃកេសី។
លើសពីនេះទៅទៀតតាមរយៈតួអង្គនាងសីតា យើងឃើញថាដោយសារពាក្យសច្ចៈនេះ
នាងមិនអាចរស់នៅជាមួយព្រះរាមតទៅទៀតបាននោះទេ។ ចំពោះស្រ្តីខ្មែរវិញភាគច្រើននិយមឱ្យតម្លៃលើខ្លឹមកាយ
ពោលគឺភាពបរិសុទ្ធនៃព្រហ្មចារីនេះឯង ខុសពីពួកអឺរ៉ុប ដែលនិយមឱ្យតម្លៃទៅលើខ្លឹមចិត្ត។
នៅក្នុងរឿងរាមកេរ្ដិ៍ដើម្បីបញ្ចាក់ពីភាពបរិសុទ្ធរបស់នាងសីតាជាមួយក្រុងរាពណ៍
នោះព្រះរាមបានឱ្យនាងសីតាដើរកាត់ភ្លើងបញ្ជាក់ការពិត។
សរុបសេចក្ដីមក រឿងរាមកេរ្ដិ៍
ពិតជាបានលើកយកមកឆ្លុះបញ្ចាំងនូវលក្ខណៈជាតិខ្មែរយ៉ាងសម្បូរបែប
ទើបជាហេតុធ្វើឱ្យរឿងនេះល្បីល្បាញ។
ឆ្លងតាមការអធិប្បាយប្រធានខាងលើរួចមកគំនិតប្រធានពិតជាមានតម្លៃ បង្កប់នូវអត្ថន័យយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ
ព្រោះរឿងនេះត្រូវបានប្រជាជនខ្មែរទាំងអស់និយមចូលចិត្ត ដោយសារវាមានលក្ខណៈសម្របសម្រូលទៅនឹងបរិយាកាសខួរក្បាលខ្មែរទូទៅ។
ក្នុងនាមយើងជាកុលបុត្រ កុលធីតាខេមរា ពូជពង្សអង្គរ
គប្បីជួយថែរក្សាវប្បធម៌ជាតិឱ្យបានគង់វង្ស។
No comments:
Post a Comment